Polityka oraz procedury ochrony dzieci przed krzywdzeniem.
Dane placówki
Pełna nazwa placówki: Powiatowy Dom Dzieci w Szczutowie
Adres placówki : ul. 3 Maja 118
Kod pocztowy: 09-227:
Miejscowość : Szczutowo
Województwo : mazowieckie
Osoba/-y odpowiedzialna/-e za realizację Polityki ochrony dzieci w placówce/organizacji:
dyrektor Nina Gąsiorowska
.
„Najlepszym spadkiem, jaki możemy pozostawić naszym dzieciom, są szczęśliwe wspomnienia”.
(Og Mandino)
Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez personel placówki jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Członkowie personelu placówki traktują dziecko z szacunkiem oraz uwzględniają jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez członków personelu wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Personel placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej placówki oraz swoich kompetencji.
Aby zapobiegać krzywdzeniu dzieci bardzo ważne jest zwracanie uwagi na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci. Czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci to nie to samo, co symptomy (objawy) wskazujące na krzywdzenie. Są to czynniki, które mogą współwystępować lub poprzedzać przemoc wobec dziecka.
Podstawy prawne:
• Ustawa z 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1606) – art. 7 pkt 6.
• Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991r. Nr 120, poz. 526 z późn. zm.)
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359)
• Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1606).
• Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 31 z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1249).
• Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1375 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.) -art. 23 i 24
• Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 z późn. zm.).
• Ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2024r. poz. 177.)
§ 1.
1. Personelem lub członkiem personelu jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej a także wolontariusz, stażysta, praktykant jak też inne osoby , które podejmują się wspierania działań wychowawczych placówki opiekuńczo-wychowawczej, w szczególności w zakresie przygotowania dziecka do samodzielnego życia, jeżeli osoby te uzyskają akceptację dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej oraz pozytywną opinię organizatora rodzinnej pieczy zastępczej. ( art. 96 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej).
2. Dzieckiem jest każda osoba do ukończenia 18. roku życia.
3. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny.
4. Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców dziecka.
5. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu placówki, lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie.
6. Osoba odpowiedzialna za internet to wyznaczony przez dyrektora placówki członek personelu, sprawujący nadzór nad korzystaniem z internetu przez dzieci na terenie placówki oraz nad bezpieczeństwem dzieci w internecie.
7. Osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem to wyznaczony przez kierownictwo placówki członek personelu sprawujący nadzór nad realizacją Polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem w placówce.
8. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka.
§ 2.
1. Personel placówki posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka członkowie personelu placówki podejmują rozmowę z dyrektorem, który w porozumieniu z wychowawcą i psychologiem placówki podejmuje kroki pomocy dziecku i ewentualnie decyzję o zwołaniu zespołu ds okresowej oceny dziecka.
3. Personel monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.
§ 3.
Rekrutacja członków personelu placówki odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu.
W art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy
zastępczej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1426 z późn. zm.) wskazano wymagania, jakie powinna spełniać osoba pracująca w placówce opiekuńczo-wychowawczej z dziećmi:
W placówce opiekuńczo-wychowawczej z dziećmi może pracować osoba, która:
1) Nie jest i nie była pozbawiona władzy rodzicielskiej oraz władza rodzicielska nie jest jej zawieszona ani ograniczona;
2) Wypełnia obowiązek alimentacyjny – w przypadku gdy taki obowiązek w stosunku do niej wynika z tytułu egzekucyjnego;
3)Nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3a) Nie figuruje w bazie danych Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym z dostępem ograniczonym;
4) Jest zdolna do pracy w placówce opiekuńczo-wychowawczej, co zostało potwierdzone zaświadczeniem lekarskim o braku przeciwwskazań do tej pracy.
5) Kandydat/kandydatka dostarcza informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189 a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
6) Jeżeli osoba posiada obywatelstwo inne niż polskie wówczas powinna przedłożyć również informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania informacji dla w/w celów
8. Kandydat/kandydatka składa oświadczenie o państwie/ach zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska i państwo obywatelstwa, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej.
7) Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas kandydat/kandydatka składa pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy, stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.
Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej składa się oświadczenie o następującej treści: Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
8) W przypadku niemożliwości przedstawienia zaświadczenia kandydat/kandydatka składa oświadczenie o niekaralności oraz o braku toczących się wobec niego/niej postępowań przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych za przestępstwa i inne czyny popełnione przeciwko dzieciom.
§ 4.
Personel zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko ustalone w placówce.
1. Personel traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i potrzeby.
2. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie.
3. Relacje personelu z dziećmi
Jesteś zobowiązany(-a) do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi i każdorazowego
rozważenia, czy twoja reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do
sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci. Działaj w sposób
otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji twojego
zachowania.
• zasady komunikacji członków personelu z dziećmi
W komunikacji z dziećmi zachowuj cierpliwość i szacunek.
Słuchaj uważnie dzieci i udzielaj im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej
sytuacji.
Nie wolno ci zawstydzać, upokarzać, lekceważyć i obrażać dziecka. Nie wolno ci
krzyczeć na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z zagrożenia bezpieczeństwa dziecka
lub innych dzieci.
Nie wolno ci ujawniać informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób
nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka,
informacje o jego sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
Podejmując decyzje dotyczące dziecka, poinformuj je o tym i staraj się brać pod uwagę
jego oczekiwania.
Szanuj prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady
poufności, aby chronić dziecko, wyjaśnij mu to najszybciej, jak to możliwe.
Jeśli pojawi się konieczność, porozmawiania z dzieckiem na osobności, zostaw uchylone
drzwi do pomieszczenia i zadbaj, aby być w zasięgu wzroku innych. Możesz też poprosić
drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy.
Nie wolno ci zachowywać się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to
używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie
w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie
wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie,
groźby). Zapewnij dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec
konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć tobie lub wskazanej osobie
(w zależności od procedur interwencji, jakie przyjęła instytucja) i mogą oczekiwać
odpowiedniej reakcji i/lub pomocy.
• zasada równego traktowania dzieci
Doceniaj i szanuj wkład dzieci w podejmowane działania, aktywnie je angażuj i traktuj
równo bez względu na ich płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność,
status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd.
Unikaj faworyzowania dzieci.
Nie wolno ci nawiązywać z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub
seksualnych ani składać mu propozycji o nieodpowiednim charakterze. Obejmuje to
także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie dzieciom treści erotycznych
i pornograficznych, bez względu na ich formę.
Nie wolno ci utrwalać wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu,
fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim
utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, nie
wyraziła na to zgody i nie uzyskała zgód rodziców/opiekunów prawnych oraz samych
dzieci.
Nie wolno ci proponować dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych
substancji, jak również używać ich w obecności dzieci.
Nie wolno ci przyjmować pieniędzy ani prezentów od dziecka ani rodziców/opiekunów
dziecka. Nie wolno ci wchodzić w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub
rodziców/opiekunów dziecka. Nie wolno ci zachowywać się w sposób mogący
sugerować innym istnienie takiej zależności i prowadzący do oskarżeń o nierówne
traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych. Nie dotyczy to
okazjonalnych podarków związanych ze świętami np. kwiatów zakupionych przez placówkę na dzień kobiet od chłopców czy drobnych upominków np. czekolada z okazji „ mikołajek”.
Wszystkie ryzykowne sytuacje, które obejmują zauroczenie dzieckiem przez pracownika
lub pracownikiem przez dziecko, muszą być raportowane dyrekcji. Jeśli jesteś ich
świadkiem, reaguj stanowczo, ale z wyczuciem, aby zachować godność osób
zainteresowanych.
• zasady kontaktu fizycznego personelu z dziećmi
Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne. Istnieją jednak
sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady
bezpiecznego kontaktu – jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie,
uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie
można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu
fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być
nieodpowiednie wobec innego. Kieruj się zawsze swoim profesjonalnym osądem,
słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt
fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy twoich dobrych
intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby
trzecie.
Nie wolno ci bić, szturchać, popychać ani w jakikolwiek sposób naruszać integralności
fizycznej dziecka.
Nigdy nie dotykaj dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub
niestosowny.
Zawsze bądź przygotowany na wyjaśnienie swoich działań.
Nie angażuj się w takie aktywności, jak: łaskotanie, udawane walki z dziećmi czy brutalne
zabawy fizyczne.
Zachowaj szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły nadużycia i
krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Takie doświadczenia
mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź
nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach powinieneś
reagować z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie
osobistych granic.
Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się
z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Jeśli będziesz świadkiem
jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych
lub dzieci, zawsze poinformuj o tym osobę odpowiedzialną i/lub postępuj zgodnie z
obowiązującą procedurą interwencji.
• zasada odbywania czynności pielęgnacyjno -higienicznych, karmienia dzieci, które potrzebują pomocy w tej kwestii
W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka
unikaj innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem. Dotyczy to zwłaszcza
pomagania dziecku w ubieraniu i rozbieraniu,stosowania zabiegów usuwania wszy jeżeli jest taka potrzeba, jedzeniu, myciu, przewijaniu i w
korzystaniu z toalety. Zadbaj o to, aby w każdej z czynności pielęgnacyjnych i
higienicznych asystowała ci inna osoba z instytucji.
• Zasada dyscyplinowania i nagradzania dzieci
Regulują je wewnętrzne zarządzenia placówki. Po przyjściu dziecka do placówki wychowawca prowadzący indywidualny proces wychowawczy zapoznaje dziecko z regulaminem i zasadami panującymi w placówce, z systemem motywacyjnym, rozkładem dnia itp. ( lub wychowawca dyżurujący) Rozmowy są też prowadzone w miarę potrzeb na bieżąco. O procedurach dotyczących systemu motywacyjnego czy kieszonkowym wychowankowie są informowani po przybyciu do placówki przez wychowawcę, podczas zebrań. Ponadto w salonie na gazetce jest umieszczona plansza z dokładną informacją dotycząca naszego systemu motywacyjnego opisane są przyjęte przez nas poziomy i wytyczne dotyczące poszczególnych poziomów. Po dokonaniu podsumowania oceny wychowanków co miesiąc również taka informacja jest umieszczana na tablicy.
• Zasada odpoczynku dzieci/nocowanie w placówce lub poza nią
Podczas dłuższych niż jednodniowe wyjazdów i wycieczek organizowanych przez placówkę niedopuszczalne jest spanie z dzieckiem w jednym łóżku lub w jednym pokoju.
• Zasada kontaktów członków personelu z dziećmi poza placówką
Co do zasady kontakt z dziećmi powinien odbywać się głównie w godzinach pracy podczas dyżurów ale jeżeli dziecko potrzebuje kontaktu ze swoim wychowawcą ( który bywa też czasem i opiekunem prawny) czy psychologiem, dyrektorem, potrzebuje wsparcia, pomocy, rozmowy itp. dozwolone jest komunikowanie się poza godzinami pracy.
Zapraszanie dzieci do swojego miejsca zamieszkania i spotykanie się z nimi
poza godzinami pracy, dozwolone jest w sytuacjach wyjątkowych np. kiedy dziecko jest samo w placówce na święta a wychowawca chce je zaprosić na rodzinny obiad i dziecko się na to zgadza. Obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały
komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach
społecznościowych), dopuszczalne w sytuacjach kontaktu wychowawcy prowadzącego lub psychologa, dyrektora z dzieckiem kiedy w inny sposób nie jest to możliwe np. dziecko przebywa w internacie, w MOW, MOS, na wyjeździe szkolnym lub organizowanym przez placówkę, na urlopowaniu i sytuacja wymaga skontaktowania się z dzieckiem lub ono samo w ten sposób zwraca się do dyrektora, wychowawcy, psychologa.
Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami
lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy). Wychowawca, psycholog nie ma obowiązku podawania rodzinie wychowanka i jemu samemu swojego prywatnego numeru telefonu.
Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie
dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności
wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.
Bezpieczeństwo online
Bądź świadom cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania twojej
prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, ale także twoich własnych
działań w internecie. Dotyczy to lajkowania określonych stron, korzystania z aplikacji
randkowych, na których możesz spotkać wychowanki/wychowanków, obserwowania określonych
osób/stron w mediach społecznościowych i ustawień prywatności kont, z których
korzystasz. Jeśli twój profil jest publicznie dostępny, dzieci i ich rodzice/opiekunowie
będą mieć wgląd w twoją cyfrową aktywność.
§ 5.
Plan działania na wypadek nadużyć – procedury postępowania w przypadku podejrzenia nadużyć, zasady komunikacji z odpowiednimi organami.
Procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka
1. Każda osoba będąca członkiem personelu jest zobowiązana i uprawniona do reagowania,
w przypadku podejrzenia, że dziecku-wychowankowi dzieje się krzywda. Pracownicy placówki posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. Niniejsza procedura ma za cel wspierać członków personelu w realizowaniu prawnego
i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka.
4. Fakt zidentyfikowania objawów krzywdzenia u dziecka-wychowanka podlega obowiązkowemu
odnotowaniu w dokumentacji poprzez sporządzenie notatki służbowej i niezwłoczne powiadomienie dyrektora.
5. Naruszenie obowiązku reagowania może zostać uznane za ciężkie naruszenie obowiązków i jako takie prowadzić do rozwiązania umowy z osobą dopuszczającą się tego naruszenia.
6. Źródłem krzywdy dziecka może być zachowanie osoby będącej członkiem personelu,
zachowanie rodziców lub opiekunów prawnych dziecka, bądź innej osoby bliskiej, a także
innych dzieci.
7. Krzywda dziecka może przybierać różne formy:
a) popełniono przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się
nad dzieckiem);
b) doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak np. krzyk, kary
fizyczne, poniżanie;
c) doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną
czy zdrowiem).
8. W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek
na zdrowiu z uwagi stosowanie wobec niego przemocy domowej np. podczas urlopowania, a w rodzinie są lub mogą być też inne dzieci nie będące wychowankami naszej placówki , należy niezwłocznie poinformować Policję dzwoniąc pod numer 112.
Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o
zagrożeniu. Zgłoszenie o podejrzeniu wystąpienia przemocy może zainicjować każdy kto posiada informację o przemocy.
9. Każda osoba podejrzewająca krzywdzenie dziecka raportuje ten fakt dyrektorowi, sporządza notatkę służbową.
10. W przypadku, gdy do ujawnienia krzywdzenia dziecka doszło pod nieobecność dyrektora placówki a sprawa wymaga pilnego działania osobą odpowiedzialną za prowadzenie
interwencji jest osoba zgłaszająca, która stwierdziła konieczność interwencji. Osoba ta
zawiadamia dyrektora.
§ 6.
-
Psycholog lub inna osoba wyznaczona przez Dyrektora opracowuje plan pomocy dziecku, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie skrzywdzenia.
-
Plan pomocy dziecku uwzględnia:
-
Podjęcie przez placówkę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia odpowiednim służbom (prokuratura/policja lub sąd rodzinny, ośrodek pomocy społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego – procedura „Niebieskie Karty” – w zależności od zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji);
-
Wsparcie, jakie placówka zaoferuje dziecku;
-
Skierowanie dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba;
Zawiadomienie rodziców/opiekunów o powziętych podejrzeniach i działaniach oraz o ile to możliwe lub niezbędne włączenie ich do realizacji planowanych działań.
§ 7.
1. Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka zwłaszcza w przypadkach bardziej skomplikowanych (dotyczących wykorzystywania seksualnego oraz znęcania się fizycznego i psychicznego o dużym nasileniu) - Dyrektor placówki powołuje zespół interwencyjny, w skład którego mogą wejść: psycholog, wychowawca dziecka, inni członkowie personelu mający wiedzę o krzywdzeniu dziecka lub o dziecku (dalej określani jako: zespół interwencyjny).
2. Zespół interwencyjny sporządza plan pomocy dziecku.
Dyrektor placówki, na podstawie zebranych przez zespół interwencyjny informacji, składa do Prokuratury/Policji zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa polegające na
sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze
wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego
sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację, np. relacja do
dziecka – ojciec, matka, miejsce zamieszkania albo miejsce pracy bądź nauki) i przesłaniu go
do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury. W przypadku popełnienia czynu karalnego na
szkodę dziecka przez osobę poniżej 17 roku życia także należy sporządzić pisemne
zawiadomienie oraz z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji, którą załącza się do dokumentacji dziecka., załącznik nr 1.
3. Personel placówki i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
4. W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa
na jego szkodę:
a) Ze strony członka personelu:
W sytuacji, gdy zachowanie było jednorazowe i o niewielkiej intensywności wkroczenia w
dobra dziecka należy przeprowadzić rozmowę dyscyplinującą z pracownikiem lub
współpracownikiem,
W sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności gdy doszło do
dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, należy zarekomendować rozwiązanie
stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia. Jeżeli członek personelu,
który dopuścił się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniony przez placówkę, lecz
przez podmiot trzeci wówczas należy zarekomendować zawieszenie współpracy z tą
osobą, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z organizacją lub instytucją współpracującą.
b) Ze strony rodziców, opiekunów prawnych lub innych domowników np. podczas urlopowania lub podczas wizyty ww osób w placówce:
– należy powiadomić Policję,wystąpić do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację rodziny jeżeli w domu przebywają inne dzieci nie będące wychowankami placówki, wystąpić o ograniczenie lub zakaz kontaktów z wychowankiem naszej placówki.
c) Ze strony innego dziecka:
Należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie dziecka o
wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
5. W przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka lub doszło do innego
zagrożenia dobra dziecka:
a) Ze strony członka personelu:
Należy przeprowadzić rozmowę dyscyplinującą a w razie potrzeby zastosować
konsekwencje dyscyplinarne, łącznie z rozwiązaniem stosunku prawnego z tą osobą;
b) Ze strony rodziców lub opiekunów prawnych:
Należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania
dziecka o wgląd w sytuację dziecka jeżeli w domu przebywają inne dzieci nie będące wychowankami placówki, wystąpić o ograniczenie lub zakaz kontaktów z wychowankiem naszej placówki.
6. W przypadkach niejasnych lub wątpliwych osoba odpowiedzialna za interwencję konsultuje
sprawę z co najmniej dwiema osobami z personelu. Osoba odpowiedzialna za interwencję
może rozmawiać z osobami zaangażowanymi, w tym dzieckiem, osobą podejrzewaną o
krzywdzenie i świadkami.
7. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu należy
niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi, aż do czasu wyjaśnienia
sprawy.
8. W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi personelu w związku
z popełnieniem przestępstwa przeciwko dzieciom należy bezwzględnie i natychmiastowo
odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi aż do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania.
9. Podejrzenie krzywdzenia dziecka, niezależnie od osoby odpowiedzialnej za krzywdzenie,
jest zdarzeniem niepożądanym i jako takie podlega raportowaniu do dyrektora. Dyrektor
prowadzi rejestr zgłoszeń dotyczących krzywdzenia dziecka, zawierający co najmniej liczbę
poszczególnych przypadków krzywdzenia, ze wskazaniem jednostki zgłaszającej, osoby
odpowiedzialnej za krzywdzenie (rodzic/opiekun prawny, członek personelu, inne dziecko)
oraz rodzaju podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa,
wniosek o wgląd w sytuację rodziny) oraz daty interwencji.
10. Dalszy tok postępowania leży w gestii uprawnionych organów (sąd, Policja, prokuratura).
§ 8.
Cały personel placówki i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
§ 9.
1. Placówka zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
2. Placówka, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.
§ 10.
1. Personelowi placówki nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie placówki bez pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.
2. W celu uzyskania zgody, o której mowa powyżej, członek personelu placówki może skontaktować się z opiekunem dziecka i ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.
3. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak: zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda rodzica lub opiekuna prawnego na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest wymagana.
§ 11.
1. Upublicznienie przez personel placówki wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.
2. Pisemna zgoda, o której mowa w ust. 1., powinna zawierać informację, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystywany (np. że umieszczony zostanie na Facebooku placówki w celach promocyjnych). Załącznik Nr 2
§ 12.
1. Placówka, zapewniając dzieciom dostęp do internetu, jest zobowiązana podejmować działania zabezpieczające dzieci przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju; w szczególności należy zainstalować i aktualizować oprogramowanie zabezpieczające.
2. Na terenie placówki dostęp dziecka do internetu możliwy jest:
a. pod nadzorem członka personelu placówki;
b. bez nadzoru członka personelu – na przeznaczonych do tego komputerach, znajdujących się na terenie placówki (dostęp swobodny) podczas czasu wolnego Wychowanków.
3. W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem członka personelu placówki, ma on obowiązek informowania dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z internetu. Personel placówki czuwa także nad bezpieczeństwem korzystania z internetu przez dzieci np. podczas odrabiania lekcji.
4. W miarę możliwości osoba odpowiedzialna za internet przeprowadza z dziećmi cykliczne szkolenia dotyczące bezpiecznego korzystania z internetu.
5. Placówka zapewnia stały dostęp do materiałów edukacyjnych, dotyczących bezpiecznego korzystania z internetu ,
§ 13.
1. Osoba odpowiedzialna za internet ( informatyk) zapewnia, aby sieć internetowa placówki była zabezpieczona przed niebezpiecznymi treściami, instalując i aktualizując odpowiednie, nowoczesne oprogramowanie.
2. Wymienione w ust. 1. oprogramowanie jest aktualizowane przez informatyka w miarę potrzeb, przynajmniej raz w miesiącu.
3. Wyznaczony członek personelu przynajmniej raz w miesiącu sprawdza, czy na komputerach podłączonych do internetu nie znajdują się niebezpieczne treści. W przypadku znalezienia niebezpiecznych treści, wyznaczony członek personelu stara się ustalić, kto korzystał z komputera w czasie ich wprowadzenia.
4. Informację o dziecku, które korzystało z komputera w czasie wprowadzenia niebezpiecznych treści, wyznaczony członek personelu przekazuje dyrektorowi lub wychowawcy prowadzącemu indywidualny proces wychowawczy placówki, które aranżuje dla dziecka rozmowę z psychologiem.
5. Psycholog przeprowadza z dzieckiem, o którym mowa w punktach poprzedzających, rozmowę na temat bezpieczeństwa w internecie.
6. Jeżeli w wyniku przeprowadzonej rozmowy psycholog uzyska informację, że dziecko jest krzywdzone, podejmuje działania wyżej opisane – postępowania w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka.
7. Cyklicznie psycholog lub wychowawca przeprowadza z dziećmi zajęcia dotyczące bezpiecznego korzystania z Internetu.
§ 14.
1. Dyrektor placówki wyznacza panią Anetę Tomaszewską- lidera wychowawców jako osobę odpowiedzialną za internet i Politykę ochrony dzieci w placówce.
2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki oraz za proponowanie zmian w Polityce.
3. Osoba, o której mowa w pkt. 1 niniejszego paragrafu, przeprowadza wśród personelu placówki, raz na 12 miesięcy, ankietę monitorującą poziom realizacji Polityki. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 3 do niniejszej Polityki.
4. W ankiecie członkowie personelu placówki mogą proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia Polityki w placówce.
5. Osoba, o której mowa w pkt. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania wypełnionych przez personel placówki ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje dyrektorowi placówki.
6. Dyrektor placówki wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza personelowi placówki nowe brzmienie Polityki.
§ 15.
1. Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla personelu placówki, w szczególności poprzez wywieszenie w miejscu ogłoszeń dla personelu w pokoju Wychowawców.
Załączniki
Zezwolenie na rozpowszechnianie wizerunku
